sknera

  • 1sknera — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIa, CMc. skneraerze {{/stl 8}}{{stl 7}} mężczyzna skąpy, chciwie gromadzący dobra; skąpiec, kutwa {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}sknera II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. skneraerze… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2sknera — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. skneraerze; lm MB. sknerary, D. skner (także DB. sknerarów tylko o mężczyznach) pot. «człowiek skąpy, chciwy; skąpiec, liczykrupa, kutwa» …

    Słownik języka polskiego

  • 3sknera — Człowiek skąpy; skąpiec Eng. A parsimonious person; a miser …

    Słownik Polskiego slangu

  • 4kutwa — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIa, CMc. kutwawie {{/stl 8}}{{stl 7}} pogardliwie o mężczyźnie bardzo skąpym, chciwym na pieniądze; sknera, dusigrosz {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}kutwa II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia,… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 5centuś — m I, DB. centuśusia; lm M. centuśusie, DB. centuśusiów pot. żart. «człowiek drobiazgowo liczący się z groszem, ciułający grosze (dawniej: centy); skąpiec, dusigrosz, sknera» …

    Słownik języka polskiego

  • 6chciwy — chciwywi, chciwywszy «pragnący, pożądający czegoś (zwłaszcza: pieniędzy, zysków); świadczący o czyimś pragnieniu; łapczywy, żądny, zachłanny» Chciwy sknera. Człowiek chciwy na pieniądze. Artysta chciwy sławy. Turyści chciwi wrażeń. ◊ Patrzeć,… …

    Słownik języka polskiego

  • 7dusigrosz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) «człowiek chciwy na pieniądze; skąpiec, sknera, liczykrupa» …

    Słownik języka polskiego

  • 8harpagon — m IV, DB. a, Ms. harpagonnie; lm M. ci i, te y, DB. ów «skąpiec, sknera, chciwiec» ‹od imienia bohatera komedii Moliera „Skąpiec › …

    Słownik języka polskiego

  • 9krupa — ż IV, CMs. krupapie; lm D. krup zwykle w lm 1. «kasza jęczmienna wyrabiana prymitywnym sposobem przez obłuskiwanie ziarn jęczmienia w drewnianej stępie» Krupy jęczmienne. ◊ Liczyć krupy «być nadmiernie oszczędnym, skąpym, sknerą» 2. «opad… …

    Słownik języka polskiego

  • 10kutwa — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. kutwawie; lm MB. kutwawy, D. kutw (także DB. kutwawów tylko o mężczyznach) «człowiek chciwy, gromadzący pieniądze, skąpy nawet dla siebie; sknera, skąpiec, dusigrosz» …

    Słownik języka polskiego