palacz opium

  • 1palacz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) 1. «pracownik obsługujący palenisko, np. piec hutniczy, kocioł parowy itp.» 2. «osoba paląca (zwyczajowo, nałogowo) tytoń, opium itp.» Namiętny, nałogowy palacz …

    Słownik języka polskiego