merìdie
1meridie — me·rì·die s.m.inv. OB mezzogiorno {{line}} {{/line}} DATA: fine XIII sec. ETIMO: dal lat. merīdĭe(m), comp. di medius mezzo e dies giorno …
2meridie — …
3MERID — meridie …
4MERIDPROMAG — meridie promagister …
5AEGYPTUS Turcis Elcuibet — Asiae regio (licet a Ptolemaeo in Africa discribatur) teste Mela l. 1. c. 9. in 2. partes dividitur. Una inferior, quae et Delta, ad occidentem Bechria, et ad ortum Errif, teste Io: Leone, dicitur. Altera Superior, vulgo Sahid, et olim Thebais… …
6DE — die sumta convivia; apud Catull sunt convivia sumptuosiora, quae diebus festis, ac, sollennibus solito maturius institui solebant. Uti enim legitimum cenae tempus (honestam et salubrem hotam vocat Tertull. in Apologet.) apud Atticos erat, quum… …
7PRANDIUM — Plutarcho παἰ ἔνδιον, quod Meridie sumeretur, antiquitus in usu non erat, Servius Honor. in Aen. l. 4. Unde Isidor. Etymolog. l. 2. c. 20. Est autem, inquit, cena vespertinus cibus, quam vespertinam antiqui dicebant, in usu enim non erant prandia …
8ANTICHTHONES — de quibus Male, l. 1. c. 1. Antichthones alteram, nos alteram habitamus. Ad quae verba sic Is. Vossius. Qui hîc amotârunt, Pomponium perperam antichthones vocare, qui antomi, vel antaeci erant dicendi, illi ipsi errant. Duplicem terram statuit… …
9ARABIA — I. ARABIA Asiae regio, Africae proxima, cuius longitudo a mari Mediterraneo in confiniis Aegypti, usque ad initium sinus Persici et promontorium Corodamum, latitudo inter Persicum Arabicumque sinus intercipitur. Habet ab Ortu montes, qui illam a… …
10DECIMANUS — seu DECUMANUS limes in Charta Aistulsi Longob. Regis A. C. 753. apud Ughell. Ital. Sacr. Tom. II. p. 105 maximus inter agrorum limites, qui ab Oriente in Occid. ducebatur, sicut Cardo a Meridie in Septentr. Salmasio nomen habet ab hora decima, i …