kisif

  • 1kisif — I (Bakı) nəm, rütubət. – Aç qapıları, öydən kisif iyi gəlir II (Gədəbəy, Salyan, Tovuz) 1. gəlir, qazanc (Gədəbəy). – Maηa de:r kin, kisifi mə:m, yeri sə:n (Tovuz); – Əlifağa mə:m aparatımı işdədir, özününkün saxlıyır, nədi kisif bilir (Salyan) 2 …

    Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti