Перевод: с русского на все языки

со всех языков на русский

czołgać

См. также в других словарях:

  • czołgać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, czołgać sięam się, czołgać sięa się, czołgać sięają się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} poruszać się naprzód w pozycji leżącej; posuwać się na kolanach, łokciach lub na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • czołgać się — ndk I, czołgać sięam się, czołgać sięasz się, czołgać sięają się, czołgać sięaj się, czołgać sięał się «posuwać się naprzód w pozycji leżącej, na brzuchu, na czworakach itp.; pełzać» Czołgać się na kolanach, na łokciach. przen. a) «o mgle, dymie… …   Słownik języka polskiego

  • pełzać — ndk I, pełzaćam, pełzaćasz, pełzaćają, pełzaćaj, pełzaćał 1. «o płazach, gadach, owadach itp.: poruszać się, posuwać się, zwykle powoli, po jakiejś powierzchni ruchem całego ciała nie mającego nóg; posuwać się naprzód na krótkich nogach; czołgać… …   Słownik języka polskiego

  • rak — 1. Cofać się, wycofać się rakiem (z czegoś) «odstępować, odstąpić od jakichś zamierzeń, planów, rezygnować, zrezygnować z nich; tchórzyć, stchórzyć»: Tymczasem rząd rakiem wycofał się z oferty korzystnych dla Rosji redukcji broni atomowych w… …   Słownik frazeologiczny

  • czołganie się — n I rzecz. od czołgać się …   Słownik języka polskiego

  • derywat — m IV, D. u, Ms. derywatacie; lm M. y jęz. «wyraz pochodny» Wyraz czołg jest derywatem od czasownika czołgać się. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • pełznąć — ndk Vc, pełznąćnę, pełzniesz a. pełźniesz, pełznij a. pełźnij, pełznąćnął a. pełzł, pełznąćzła, pełzli a. pełźli 1. «o płazach, gadach, owadach itp.: czołgać się, przesuwać się powoli, z trudem; pełzać» Ślimak pełznie po trawie. przen. «o mgle,… …   Słownik języka polskiego

  • rak — m III, D. a, N. rakkiem; lm M. i 1. B.=D. «Astacus, nieduży jadalny skorupiak z rodziny o tej samej nazwie, podrzędu raków chodzących (raków właściwych); gnieździ się w wodzie wśród korzeni drzew przybrzeżnych lub pod kamieniami; w Polsce… …   Słownik języka polskiego

  • stopa — ż IV, CMs. stopapie; lm D. stóp 1. «u człowieka i większości ssaków: najniższa część nogi, opierająca się na ziemi przy staniu i chodzeniu, przystosowana do dźwigania ciężaru ciała; także odcinek odnóży owadów» Drobna, długa, krótka, kształtna,… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»