contrariant
1contrariant — contrariant, iante [ kɔ̃trarjɑ̃, jɑ̃t ] adj. • 1361; de contrarier 1 ♦ Qui est porté à contrarier. Homme contrariant. Il n est pas contrariant ! Un esprit contrariant. 2 ♦ (1787) (choses) Qui contrarie. Comme c est contrariant ! ⇒ agaçant,… …
2Contrariant — Con*tra ri*ant, a. [LL. contrarians, p. pr. of contrariare to oppose, fr. L. contrarius: cf. F. contrariant, p. pr. of contrarier to contradict. See {Contrary}.] Contrary; opposed; antagonistic; inconsistent; contradictory. [R.] [1913 Webster]… …
3contrariant — contrariant, ante (kon tra ri an, an t ) adj. 1° Qui se plaît à contrarier. Homme, esprit contrariant. • Votre communauté n est point contrariante contre ses abbesses, BOSSUET Lett. abb. 54. • Que sert une sagesse âpre et contrariante ?… …
4contrariant — CONTRARIANT, ANTE. adject. Qui est porté par caractère à contrarier. Esprit contrariant. Humeur contrariante. Il est contrariant …
5contrariant — contrariánt adj. m. (sil. ri ant), pl. contrariánţi; f. sg. contrariántă, pl. contrariánte Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic CONTRARIÁNT, Ă adj. 1. care contrariază. 2. plictisitor, jenant. (< …
6contrariant — Contrariant, [contrari]ante. adj. v. Qui est d humeur a contredire. Esprit contrariant. humeur contrariante. il est si contrariant …
7contrariant — index adverse (opposite), hostile Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …
8CONTRARIANT — ANTE. adj. Qui se plaît qui aime à contrarier. Vous êtes bien contrariant, bien contrariante. Esprit contrariant. Humeur contrariante. Il signifie aussi, Qui est de nature à contrarier. Cela est bien contrariant …
9CONTRARIANT, ANTE — adj. Qui aime à contrarier. Vous êtes bien contrariant, bien contrariante. Esprit contrariant. Humeur contrariante. Il signifie aussi Qui est de nature à contrarier. Cela est bien contrariant …
10contrariant — n. person who contradicts; opposer …