być dumnym z czegoś

См. также в других словарях:

• pysznić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, pysznić sięnię się, pysznić sięni się, pysznić sięnij się {{/stl 8}}{{stl 7}} być pysznym, wynosić się nad innych, być dumnym z czegoś, szczycić się czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pysznić się przed sąsiadami.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• puszyć — ndk VIb, puszyćszę, puszyćszysz, pusz, puszyćszył rzad. «czynić puszystym, stroszyć» Ptaki puszyły pióra. Puszyć włosy nad czołem. puszyć się 1. «o ptakach: stroszyć pióra, napuszać się» Indyk puszył się i gulgotał. 2. «być dumnym z czegoś,… …   Słownik języka polskiego

• puszyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, puszyć sięszę się, puszyć sięszy się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o ptakach: stroszyć pióra : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gołębie zabawnie się puszyły. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kark — m III, D. u, N. karkkiem; lm M. i «tylna część szyi granicząca z grzbietem» Gruby, szeroki, tłusty kark. ◊ Iść, jechać, lecieć, pędzić itp. na złamanie karku «iść, jechać, pędzić itp. bardzo szybko, na oślep, nie zwracając uwagi na… …   Słownik języka polskiego

• chodzić — ndk VIa, chodzę, chodzisz, chodź, chodził 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, udawać się dokądś stawiając kroki, stąpając» Chodzić lekko, szybko, pieszo, piechotą. Chodzić na palcach, energicznym krokiem. Chodzić po lesie, po górach. Chodzić… …   Słownik języka polskiego

• nosić — ndk VIa, noszę, nosićsisz, noś, nosićsił, noszony 1. «trzymając coś w rękach, na plecach lub w inny sposób, chodzić z tym (długo lub wielokrotnie); dźwigać» Nosić bagaże, paczki, skrzynie, toboły, walizki, ciężary. Nosić coś na plecach, na… …   Słownik języka polskiego

• czoło — n III, Ms. czole; lm D. czół 1. «górna część twarzy powyżej oczu; u zwierząt: część głowy pomiędzy skrońmi» Czoło białe, gładkie. Czoło niskie, wyniosłe, wysokie. Czoło sklepione, szerokie, wąskie, wypukłe. Myślące czoło. ◊ Miedziane, wytarte… …   Słownik języka polskiego

• szczycić się — ndk VIa, szczycić sięcę się, szczycić sięcisz się, szczyć się, szczycić sięcił się «być dumnym z kogoś, z czegoś, chlubić się kimś, czymś; słynąć z czegoś» Szczycić się swoimi osiągnięciami. Szczycić się odwagą, wiedzą, urodą …   Słownik języka polskiego

• chlubić się — ndk VIa, chlubić siębię się, chlubić siębisz się, chlub się, chlubić siębił się «być dumnym z kogoś, czegoś; chwalić się, szczycić się» Chlubić się zdolnym synem. Nasz naród się prostotą, gościnnością chlubi. (Mickiewicz) …   Słownik języka polskiego

• głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… …   Słownik języka polskiego

• nos — m IV, D. a, Ms. nossie; lm M. y 1. «narząd powonienia, u kręgowców wyższych także początek dróg oddechowych; u ludzi najbardziej wystająca część twarzy znajdująca się między oczami i czołem a ustami» Cienki, długi, duży, krzywy, mały, mięsisty,… …   Słownik języka polskiego