asket
1Asket — Sm enthaltsam lebender Mensch erw. fach. (18. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus gr. askētḗs, einem Nomen agentis zu gr. askeĩn üben, etwas gewissenhaft tun . Die Askese bedeutet im alten Griechenland zunächst die körperliche Ertüchtigung, dann… …
2Askēt — (griech.), ein der Askese sich Widmender, Büßer. Asketen (continentes, agonistici) werden seit Mitte des 2. Jahrh. diejenigen Christen genannt, die sich des Genusses von Speisen durch häufiges Fasten enthielten, nicht ehelichten oder den… …
3àskēt — m 〈G askéta〉 onaj koji živi strogim životom u vježbanju u vrlinama, obuzdavanju požuda i u težnji za moralnim usavršavanjem; isposnik, pustinjak …
4asket — àskēt m <G askéta> DEFINICIJA onaj koji živi strogim životom u vježbanju u vrlinama, obuzdavanju požuda i u težnji za moralnim usavršavanjem; isposnik, pustinjak ETIMOLOGIJA vidi askeza …
5Asket — Askese (gr. ασκησις askesis, von ασκεω askeo „üben“, „sich befleißigen“), gelegentlich auch Aszese, bezeichnete ursprünglich die mit der Zugehörigkeit zu einer philosophischen Schule oder einem religiösen Kult verbundenen praktischen Handlungen,… …
6Asket — As|ket [as ke:t], der; en, en, As|ke|tin [as ke:tɪn], die; , nen: enthaltsam lebende Person: wie ein Asket leben. * * * As|ket 〈m. 16〉 jmd., der Askese übt [<grch. asketes „Büßer“; zu askein „üben“] * * * As|ket, der; en, en [mlat. asceta < …
7Asket — Askese »streng enthaltsame Lebensweise; Bußübung«: Das Fremdwort ist eine gelehrte Entlehnung des 18. Jh.s aus griech. áskēsis »(körperliche und geistige) Übung; Lebensweise«, das zu griech. askeīn »sorgfältig tun; verehren; üben« gehört. – Dazu …
8askét — a m (ẹ̑) kdor se načelno strogo odreka užitkom, ugodnostim: bil je pravi asket; srednjeveški asketi; imel je obraz asketa ♦ rel. kdor skuša doseči krščansko popolnost …
9Asket — asketas statusas T sritis Kūno kultūra ir sportas apibrėžtis Labai santūrus, atsisakantis gyvenimo malonumų žmogus. kilmė gr. askēthēs – išmankštintas, įgudęs atitikmenys: angl. ascetic vok. Asket, m rus. аскет …
10asket — basket …