ҡаласыҡты ҡаҙыу
121дүрбе — зат. жерг. Кесене. Жұртшылық белгілі бір жерге, көбіне көп Түркістанға , Әзірет Сұлтан д ү р б е с і н і ң саясына жиналады (Ата салты., 19). Қазақ Ордасының астанасы, бүкіл түркі жұртының зиярат орталығы – Әзірет Сұлтан д ү р б е с і тұрған… …
122жайылыңқыра — ет. Аздап жайылу, алшайыңқырау. Сәл қызғылтым, сәл дымқылдау астыңғы ернің сәл пәл ж а й ы л ы ң қ ы р а п бара жатқанда, сәбидей аңқаулықпен жымия жиып аласың (М. Байғұт, Бұла бұлақ, 242) …
123жандайшап — зат. с а я т. Аң басқа жаққа бұрылып кетпес үшін жанай шабатын адам, аң қайырушы. Әуелі қосшы, одан кейін қызылшы, содан соң ж а н д а й ш а п, шолғыншы, барлаушы бола жүріп қана даңғайырлардың қатарына қосыла аласың (Ә. Көшімов, Қарт аңшы, 74) …
124жұлдызды — шаһар. поэт. Байқоңыр қаласы осылай аталынады (Радиодан) …
125жіліктен — ет. Жілігі жуандау, жілігіне май біту. Ал сен болсаң [тазы], арыстанды алып соғатындай боп ж і л і к т е н і п аласың (Саятшылық, 189) …
126көтек — зат. сөйл. Қызтеке. Бүгінгінің әйелге ұқсаған еркектерінің сиқы осы! Үлбіреген алақандарына қарап, к ө т е к пе деп қаласың (Ж. Қорғасбек, Жынды., 259) …
127күре — зат. Елді мекен, ауыл, село. – Мешітке барып намаз оқисың ба, әлде к ү р е г е барып пұтқа табынасың ба? (Қ. Жұмаділов, Дарабоз, 1, 52). Бұл күнде қазақтың біраз қаласы мен қалашықтары, кенттері солардың (қалмақтардың) к ү р е с і н е айналып… …
128қайырқұн — сын. жерг. Қайырлы. Қысқа аяқты қойыңды бауызда да, қарға тығып тастай бер, союға мал табылмай, ашаршылық болғанда, көп жұртқа жеуге үлестірсең, қ а й ы р қ ұ н бай атанып, жұрт аузында қаласың (Мәшһүр Жүсіп, Шығ., 9, 236) …
