ξινός

  • 21οξίνης — ὀξίνης, ὁ (Α) 1. ως επίθ., (για κρασί) αυτός που έχει όξινη γεύση, ξινός («ὀξίνης οἶνος», Ιπποκρ.) 2. ως ουσ. κρασί με όξινη γεύση, που διακρίνεται από το ξίδι 3. μτφ. κακός χαρακτήρας, δύστροπος, ενοχλητικός, δυσάρεστος («ἄνδρα μοχθηρὸν πολίτην …

    Dictionary of Greek

  • 22οξινίζω — [όξινος] 1. ξινίζω, καθιστώ κάτι ξινό 2. γίνομαι ξινός …

    Dictionary of Greek

  • 23οξυζώμιον — ὀξυζώμιον, τὸ (Α) [οξύζωμος] ξινός ζωμός …

    Dictionary of Greek

  • 24οξύγλυκυς — ὀξύγλυκυς, γλύκεια, υ, θηλ. και υς (Α) 1. ξινός και γλυκός ταυτόχρονα, ξινόγλυκος 2. το ουδ. ως ουσ. τὸ ὀξύγλυκυ ποτό από ξίδι και μέλι. [ΕΤΥΜΟΛ. < οξυ * + γλυκύς] …

    Dictionary of Greek

  • 25οξύκρατον — ὀξύκρατον, ιων. τ. όξύκρητον, τὸ (Α) ξινός οίνος αναμεμιγμένος με νερό. [ΕΤΥΜΟΛ. Ουσιαστικοποιημένος τ. ενός αμάρτυρου επιθ. *οξύκρατος < οξυ * + κρᾱτος (< θ. κρᾱ τού κεράννυμι), πρβλ. μελί κρατον] …

    Dictionary of Greek

  • 26οξύπικρος — η, ο (Α ὀξύπικρος, ον) ξινός και πικρός μαζί, ξινόπικρος …

    Dictionary of Greek

  • 27οξύς — (I) εία, ύ (ΑΜ ὀξύς, εῑα, ύ, Α ιων. τ. θηλ. ὀξέα, ποιητ. τ. ουδ. πληθ. και ὀξεῑα) 1. αυτός που απολήγει σε αιχμηρό άκρο, αιχμηρός, μυτερός, σουβλερός 2. (για όργανα που τέμνουν) κοφτερός 3. (κυριολ. και μτφ.) ισχυρός, έντονος, δυνατός (α. «οξεία… …

    Dictionary of Greek

  • 28οξώδης — ὀξώδης, ῶδες (Α) [όξος] όξινος, ξινός, όμοιος με ξίδι …

    Dictionary of Greek

  • 29σοκολάτα — Προϊόν που παράγεται με βάση το κακάο και καταναλώνεται ευρύτατα ως τροφή και ως γλύκισμα. Εκτός από τη σκόνη του καβουρντισμένου κακάου, στη σ. προστίθεται ζάχαρη και το βούτυρο του κακάου. Η εκατοστιαία αναλογία των ουσιών αυτών ποικίλλει:… …

    Dictionary of Greek

  • 30υποξίζω — Α (κυρίως για ψωμί) είμαι κάπως ξινός. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο) * + ὀξίζω «ξινίζω»] …

    Dictionary of Greek

Страницы