θαλασσινός

  • 1θαλασσινός — ή, ό (Μ θαλασσινός, ή, όν) αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη θάλασσα ή που προέρχεται από αυτήν («θαλασσινός αγέρας») νεοελλ. 1. αυτός που γίνεται διά θαλάσσης («θαλασσινό ταξίδι») 2. το αρσ. ως ουσ. ο θαλασσινός ο ναυτικός 3. (το ουδ. πληθ. ως… …

    Dictionary of Greek

  • 2θαλασσινός — ή, ό 1. αυτός που έχει σχέση με τη θάλασσα: Θαλασσινά μπάνια. 2. το αρσ. ως ουσ., θαλασσινός ναυτικός …

    Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)

  • 3Θαλασσινός, Γρηγόρης (Γκρεγκ Τάλας) — (1909 – 1993). Αμερικανός σκηνοθέτης του κινηματογράφου, ελληνικής καταγωγής. Σπούδασε κινηματογράφο και θέατρο στο American Labοratοry Theatre του Μπολισκάφσκι, ενώ το 1930 ήταν μαθητευόμενος στη Μόσχα, στο Θέατρο Τέχνης Στανισλάφσκι. Εργάστηκε… …

    Dictionary of Greek

  • 4Θαλασσινός, Ερρίκος — (Ηράκλειο 1927 – Αθήνα 2000). Σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Σπούδασε κινηματογράφο στην σχολή Σταυράκου και πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Στα επόμενα χρόνια γύρισε περισσότερες από 40 ταινίες για τον εγχώριο κινηματογράφο, κυρίως… …

    Dictionary of Greek

  • 5Φόρκυς — Θαλασσινός θεός της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας που αναφέρεται από τον Όμηρο στην Οδύσσεια ως πατέρας της Θοόσης, μητέρας του Πολύφημου. Με το όνομά του ήταν γνωστό ένα λιμάνι στην Ιθάκη. Σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησιόδου, ήταν γιος του Πόντου… …

    Dictionary of Greek

  • 6πελάγιος — I Όνομα αγίων της Ανατ. Ορθόδοξης Εκκλησίας. 1. Καταγόταν από την Ιστρία και πέθανε με μαρτυρικό θάνατο. Θεωρείται πολιούχος και προστάτης της Κωνστάντζας. Η μνήμη του τιμάται στις 28 Αυγούστου. 2. Πέθανε με μαρτυρικό θάνατο το 925. Η μνήμη του… …

    Dictionary of Greek

  • 7αρθρόποδα — Φύλο ασπόνδυλων που ονομάζονται έτσι επειδή έχουν αρθρωτά πόδια. Στην πραγματικότητα όχι μόνο τα πόδια, αλλά ολόκληρο το σώμα τους αποτελείται από διάφορα τμήματα (άρθρα) που συνδέονται μεταξύ τους με αρθρώσεις ποικίλου σχήματος και κινητικότητας …

    Dictionary of Greek

  • 8-ινός — κατάλ. πολλών επιθέτων τής ελληνικής η οποία απαντά ήδη από τους ομηρικούς χρόνους και αποτελεί επαυξημένη μορφή τής κατάλ. νος (< IE * no ). Η κατάλ. ινός εμφανίζεται σε επίθετα που προέρχονται από ουσ. ή επιρρ. και σχηματίστηκε με απόσπαση… …

    Dictionary of Greek

  • 9Σποράδες — Έτσι ονομάζονταν στην αρχαιότητα τα κατασπαρμένα νησιά του Αιγαίου, του Κρητικού και του Καρπάθιου πελάγους, σε αντίθεση προς το νησιωτικό κύκλο, που περιέκλειε τη Δήλο. Στα νεώτερα χρόνια είχε επικρατήσει να ονομάζονται Ανατολικές Σ. τα κατά… …

    Dictionary of Greek

  • 10άλιος — (I) ἅλιος, ία, ον και ος, ον (Α) 1. αυτός που ανήκει στη θάλασσα, ο θαλάσσιος 2. ως προσδιορισμός θεών, νυμφών κ.λπ. τής θάλασσας (Νηρέας, Νηρηίδες). [ΕΤΥΜΟΛ. < ἅλς. ΠΑΡ. ἁλιεύς, αρχ. άλιας. ΣΥΝΘ. αρχ. ἐνάλιος, εἰνάλιος νεοελλ. αλιόφως]. (II)… …

    Dictionary of Greek

Страницы