η συναναστροφή
61συνδιαίτηση — η / συνδιαίτησις, ήσεως, ΝΜΑ [συνδιαιτῶμαι] 1. συμβίωση, συγκατοίκηση 2. συναναστροφή αρχ. φρ. «συνδιαίτησις πρός τινα» η συνήθης συμπεριφορά απέναντι σε κάποιον (Αρρ.) …
62συνδιαγωγή — ἡ, ΜΑ [συνδιάγω] επικοινωνία, συναναστροφή …
63συνδιατριβή — ἡ, ΜΑ [συνδιατρίβω] συναναστροφή …
64συνδυασμός — ο, ΝΜΑ [συνδυάζω] η ενέργεια και το αποτέλεσμα τού συνδυάζω, η τοποθέτηση ορισμένων πραγμάτων κατά ζεύγη νεοελλ. 1. διάταξη ή τοποθέτηση πραγμάτων ώστε να αποτελέσουν ένα αρμονικό σύνολο, συνταίριασμα («συνδυασμός χρωμάτων») 2. συσχέτιση ή… …
65συνελευστικός — ή, όν, Α [συνέλευσις] ο διατεθειμένος για συναναστροφή, κοινωνικός …
66συνηδύνω — Α 1. γλυκαίνω ή νοστιμεύω κάτι («τὸν ἄρτον ὁ ἅλς συνηδύνει», Πλούτ.) 2. μτφ. ευφραίνω, ευχαριστώ κάποιον με τη συναναστροφή μου. [ΕΤΥΜΟΛ. < συν * + ἡδύνω «νοστιμίζω, ευφραίνω» (< ἡδύς)] …
67συνημέρευσις — εύσεως, ἡ, Α [συνημερεύω] καθημερινή συναναστροφή …
68συνοδία — η, ΝΜΑ, και συνοδιά Ν [συνοδός] 1. κοινή πορεία, συνοδοιπορία 2. ομάδα συνοδοιπόρων, καραβάνι μσν. το εκκλησίασμα σε μια τελετή («μήτε εἰς συνοδίαν βουλόμενος εἰσελθεῑν», Παλλ.) αρχ. 1. συναναστροφή, συντροφιά («ἀνδρὸς πονηροῡ φεῡγε συνοδίαν ἀεί» …
69συνομιλία — η, ΝΜΑ, και συνομελία Α [συνομιλῶ / συνομελῶ] νεοελλ. συνδιάλεξη, συζήτηση μσν. αρχ. συναναστροφή …
70συντροφιά — η / συντροφιά, ΝΜΑ [σύντροφος] σχέση, συναναστροφή (α. «μού λείπει η συντροφιά της» β. «ἡ πρὸς ἡμᾱς συντροφία», Στράβ.) νεοελλ. 1. όμιλος φίλων, φιλική ομήγυρη, παρέα («και δε θα μέ μακρύνετε από τη συντροφιά σας», Ερωτόκρ.) 2. συνεταιρισμός,… …