η συναναστροφή
21επιπλοκή — η (Α ἐπιπλοκή) [επιπλέκω] μπέρδεμα, περιπλοκή, εμπλοκή νεοελλ. 1. (για διαφορές προσώπων, ομάδων, κρατών κ.λπ.) εμφάνιση νέων δυσχερειών που δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση, επιδείνωση 2. ιατρ. εμφάνιση νέας νοσηρής καταστάσεως που… …
22εταίρα — Κατά την αρχαιότητα η λέξη σήμαινε –όπως και σήμερα– τη γυναίκα των ελευθερίων ηθών, η οποία εμπορεύεται τα θέλγητρά της. Στην Αθήνα, οι ε. αποτελούσαν ιδιαίτερη κατηγορία ελεύθερων γυναικών. Εκτός από το κάλλος, διέθεταν γενικά μια ανεπτυγμένη… …
23ευπροσόμιλος — εὐπροσόμιλος, ον (Α) ευχάριστος στη συναναστροφή. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + προσ όμιλος (< όμιλος), πρβλ. α προσ όμιλος] …
24εύοδος — Όνομα αγίων της Ανατ. Ορθόδοξης Εκκλησίας. 1. Ο μάρτυς (1ος αι.). Προσηλυτίστηκε στον χριστιανισμό από τους Αποστόλους και μαρτύρησε με ξίφος μαζί με τα αδέλφια του, Ερμογένη και Καλλίστη. Η μνήμη του τιμάται την 1η Σεπτεμβρίου. 2. Ο απόστολος… …
25ισοπροσήγορος — ἰσοπροσήγορος, ον (Α) σταθερός στη συναναστροφή. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἰσ(ο) * + προσ ήγορος πρβλ. μισο προσ ήγορος, (φιλο προσ ήγορος)] …
26κέρδος — Η διαφορά του κόστους από τα έσοδα που αποφέρει μια οικονομική δραστηριότητα, σύμφωνα με τη λογιστική έννοια, ή η αμοιβή της επιχειρηματικότητας ως συντελεστή παραγωγής, σύμφωνα με την οικονομική θεωρία. Στη λογιστική, το κ. καταγράφεται στην… …
27καθομιλώ — (Α καθομιλῶ, έω) νεοελλ. (μόνον ο τ. τού θηλ. μτχ. ενεστ. ως ουσ.) η καθομιλουμένη η γλώσσα που χρησιμοποιεί στην ομιλία του ο λαός, η δημοτική, σε αντίθ. προς την καθαρεύουσα αρχ. 1. προσελκύω κάποιον, κερδίζω κάποιον με την καθημερινή… …
28κατήχηση — Στοιχειώδης διδασκαλία του δόγματος της χριστιανικής πίστης. Αρχικά, η κ. απευθυνόταν προς τους ενηλίκους που επρόκειτο να βαπτιστούν· σήμερα απευθύνεται κυρίως στα παιδιά (κατηχητικά σχολεία). K. ονομάζεται και το σχετικό βιβλίο που… …
29καχεταιρεία — και καχεταιρείη, ἡ (Α) η κακή συναναστροφή. [ΕΤΥΜΟΛ. «Σύνθ. εκ συναρπαγής» < φρ. κακοὶ ἑταῖροι, με τροπή τού κ στο αντίστοιχο δασύ χ προ δασυνομένου φθόγγου] …
30καχόμιλος — καχόμιλος, ον (Α) αυτός που έχει κακές συναναστροφές. [ΕΤΥΜΟΛ. < καχ(ο) (πρβλ. κακ[ο] *, με τροπή τού κ σε χ προ δασέος φθόγγου), + όμιλος (< ὅμιλος «συναναστροφή, ομάδα»), πρβλ. δρακονθ όμιλος, ευ όμιλος] …