Ἄνθ - Καὶ
- Ἐχθαίρω... ἄνδρα μάργον…
- Ἐχθρῶν ἄδωρα δῶρα οὐκ ὀνήσιμα.
- Ζεῖ χυτρα, ζεῖ φιλία.
- Ζεῦ σῶσον.
- Ζεὺς σωτὴρ καὶ νίκη.
- Ζώη μοῦ, σὰς ἀγαπῶ.
- Ζῶμεν γὰρ οὐχ ὡς θέλομεν ἀλλ’ ὡς δυνάμεθα.
- Ζῶμεν οὐχ ἵνα ἐσθίωμεν, ἀλλ’ ἐσθίομεν ἵνα ζῶμεν.
- Ζῶντι φθονῆσαι, κατθάνοντα δ’αἰνέσαι.
- Ἡ ἀνάπαυσις τῶν πόνων ὄρτυμά ἐστιν.
- Ἡ ἀρχὴ ἥμισυ παντός.
- Ἢ γὰρ ἔρωτι πολλάκις τὰ μὴ καλὰ καλά πέφανται.
- Ἡ γῆ μέλαινα πίνει.
- Ἡ δὲ κακὴ βουλὴ τῷ βουλεύσαντι κακίστη.
- Ή έν τῷ ποιεῖν ἐξουσία.
- Ἡ ἐπιθυμία τοῦ σίτου ὄψον.
- Ή μεϑη μιχρα μανία ἐστὶ.
- Ἡ ποικιλία τερπνόν.
- Ἥ ποῦ... ἐβόμβει τὰ ωτα ὑμῖν; ἀεὶ γὰρ ἐμέμνητο ή κεκτημένη μετὰ δακρύων.
- Ἡγεῖτο γὰρ ἀνθρώπου εἶναι τὸ ἁμαρτάνειν.
- Ἥδιστον ἄκουσμα ἔπαινος.
- Ἡδὺ σωθέντα μεμνῆσθαι πόνων.
- Ἠλύσιον.
- Ἥλῳ τὸν ᾗλον παττάλῳ τὸν πάτταλον.
- Ἤν τις ἔμαζε μάζαν, ταύτην καὶ ἐσθιέτω.
- Ἥνικα Πυθαγόρης τὸ περικλεὲς εὕρατο γράμμα κεῖν’, ἐφ’ ὅτῳ κλείνην ἤγαγε βουθυσίην.
- Ἤρων τὸ μαίνεσθαι δ’ ἄρ’ ἦν ἔρως βροτοῖς.
- Ηὐλήσαμεν ὑμῖν καὶ οὐκ ὠρχήσασθε.
- Θάλασσα καὶ πῦρ καὶ γυνὴ τρίτον κακόν.
- Θαλάσσα κλύζει πάντα ἀνθρώπων κακά.
- Θάλασσαν οὐκ ἐπείρασας, θεὸν οὐκ ἐφοβήθης.
- Θαλαττα, Θαλαττα.
- Θάνατος κύνειος.
- Θεῶν ἐν γούνασι κεῖται.
- Ἱερὰ ἄγκορα.
- Ἵνα γνοίης ἀποτίνων…
- Ἵνα δέος, ἔνθα καὶ αἰδώς.
- Ἵρηκες ἴρηξι φίλοι.
- Ἱστοὶ γυναικῶν ἔργα.
- Ἴσχε γὰρ αἰδὼς καὶ δέος.
Страницы